Περιπλανήθηκα στις κορυφές των βουνών και στα κρυφά λαγούμια.
Παντού όμως σε βρήκα, δεν υπήρχε μέρος όπου η δύναμή σου να μην αντιλαλεί, κρύσταλλε Χαλαζία.
Χάθηκα, με βρήκες. Στιγμή μοναξιάς δεν υπάρχει από τότε, καθώς δίπλα μου ο παλμός σου πάντα αντηχεί.
Όμορφε Δάσκαλε του πυρός,
Εσύ που μέσα από τη Φωτιά σου τα πάντα μετατρέπεις,
Τραγουδοποιέ του Φωτός και της μεταστοιχείωσης,
Κρύσταλλε, σωτήριε αδελφέ της Ψυχής,
Καθοδήγησε με εκεί που η ηλιαχτίδα δε φτάνει,
Αλλά το Φως, άπλετο, εκτυφλωτικό, τα πάντα μεταμορφώνει.