Μας κλειδώνουμε για να μας προφυλάξουμε όμως ξεχνάμε να ξεκλειδώσουμε τα λουκέτα και μένουμε για πάντα εγκλωβισμένοι στα μπουντρούμια της προσωπικότητας. Μεγάλο το κόστος, για να επιβιώσουμε από το παιδικό τραύμα σχεδόν ακρωτηριαζουμαι την ύπαρξη μας. Μένουμε με τις άμυνες μας αλλά χωρίς εμάς εντέλει. Πώς μπορούμε να βρούμε τι θέλουμε η ακόμα και να προσελκύσουμε αυτό που θέλουμε έως άλλοι, ξένοι από την ουσία μας? Δύσκολο έως ακατόρθωτο η μόνη αναζήτηση που χρειάζεται να γίνει πρίν αναζητήσουμε οτιδήποτε άλλο εκεί έξω είναι να βρούμε ποιοί είμαστε πραγματικά. Ποιοι είμαστε χωρίς την πανοπλία των αμυντικών συστημάτων που έχουμε εδραίωση, χωρίς το προσωπείο, χωρίς τα πρέπει της οικογένειας και της κοινωνίας. Μόνο όταν βρούμε αυτές τις αλήθειες θα ανακαλύψουμε αυτά που ψάχνουμε. Χρειάζεται να πάψουμε να κατηγορούμαι το σύμπαν η την ζωή η τον ίδιο μας τον εαυτό κινούμαστε με λάθος πληροφορίες. Το GPS μας έχει λάθος διεύθυνση και απλά μας γυρίζει γύρω από τους ίδιους δρόμους και περιοχές. Χρειάζεται να κάνουμε επανεκκίνηση και επανεστίαση στην λειτουργία μας. Δύσκολο Ναι ! Αλλά είναι ο μόνος τρόπος για να βρεθεί ο δρόμο που ψάχνουμε, ο δικός μας δρόμος.